พญาปากกว้างท้องแดง

ยินดีที่ได้พบกันอีกครั้ง เย็นย่ำอาทิตย์ที่3มีนาคมที่ผ่านมา ในขณะที่ใครหลายคนในมหานครกำลังจดจ่อรอลุ้นกับผลการเลือกตั้งผู้ว่ากรุงเทพมหานคร ผมกับ"พี่พจน์"หัวหน้าหน่วยแก่งยายมาก เพิ่งเดินทางกลับมาจากการวางกล้องดักถ่ายภาพจระเข้น้ำจืดในป่าปางสีดามาถึงแค้มป์พัก เราใช้เวลาช่วงเย็นพายเรือออกหาผักหนามที่อยู่ตามลำน้ำมาแกงส้มเพื่อประทังชีวิต เราพายเรืออย่างอ้อยอิ่งจากแค้มป์พักมาได้ราว800เมตร พอหลุดคุ้งน้ำผมมองเห็นนกตัวหนึ่งเกาะอยู่บนตอไม้กลางลำน้ำ เราหยุดพายเรือปล่อยให้เรือลอยเข้าไปใกล้ตอไม้ตอนั้น ผมขยับถุงซิปล๊อคเปิดล้วงเอากล้องคอมแพ็คที่ติดตัวออกมาอย่างรวดเร็ว กดชัตเตอร์ถ่ายภาพได้4ช็อต แต่ได้ภาพที่ชัดเจนมาเพียงช็อตเดียว ภาพที่ปรากฏเห็นเป็น นกพญาปากกว้างท้องแดง(black-and-red-broadbill) ซึ่งเป็นนกที่หายากชนิดหนึ่งในเมืองไทย ไม่ค่อยพบได้ง่าย ชอบอาศัยตามริมลำธารในป่าดงดิบ ในบันทึกหนังสือดูนกของผม บันทึกว่าเคยพบเจอเจ้านกชนิดนี้เมือวันที่ 12 มิถุนายน 2549 ในบริเวณนี้เช่นเดียวกัน แต่ครั้งนั้นผมพบเจอเขาทำรังอยู่ปลายกิ่งไม้ที่ยื่นไปในลำน้ำ ด้วยภาพเพียงแค่นี้ก็ทำให้เราสามารถจะบันทึกชื่อของเขาได้ว่า เป็นหนึ่งในประชากรในแก่งยายมากของเราได้แล้ว ขอบคุณธรรมชาติ ที่มอบสีสันและความสวยงามใหักับโลกใบนี้ ขอบคุณครับ.

จระเข้น้ำจืดสายพันธุ์ไทย

Crocodylus siamensis คือชื่อวิทยาศาสตร์ของ จระเข้น้ำจืดสายพันธุ์ไทย ถิ่นกำเนิด ไทย เวียดนาม กัมพูชา ชวา สุมาตรา มีขนาดปานกลางค่อนมาทางใหญ่ 3-4เมตร วัยเจริญพันธุ์ 10-12 ปี วางไข่ครั้งละ 20-48 ฟอง ระยะฟักไข่ 68-85 วัน จะวางไข่ในช่วงฤดูฝน โดยจะขุดหลุมทรายในหาดทรายริมแม่น้ำ หากินโดดเดี่ยว รักสงบ ในอดีตเคยพบชุกชุมในแหล่งน้ำตามธรรมชาติทั่วทุกภาคของเมืองไทย เช่นที่บึงบรเพ็ด นครสวรรค์ มีรายงานพบว่ามีจรเข้ถึง200ตัว ปัจจุบันได้สูญหายไปเกือบจนหมด สาเหตหลักที่ทำให้ประชากรของจรเข้ลดลง เกิดจากมนุษย์เสียส่วนใหญ่ เช่น การทำประมงที่ผิดประเภท การระเบิดปลา ล่านำเนื้อและหนังไปขาย ที่สำคัญที่สุดคือการนำไข่จระเข้ในธรรมชาติไปขายให้กับฟาร์มเพาะเลี้ยง ซึ่งเป็นการฆ่าตัดตอนจำนวนประชากรจระเข้ในธรรมชาติอย่างสมบูรณ์แบบที่สุด ในต่างประเทศยังคงพบจระเขู้น้ำจืดสายพันธุ์ไทยอาศัยอยู่ตามธรรมชาติอยู่มากเช่น เทือกเขาคาร์ดามอนในกัมพูชา ครั้งแรกพบเพียง3ตัว จนมีการนำไปสู่การค้นพบจระเข้นับร้อยตัวที่อาศัยโดยไม่พึ่งพามนุษย์ ในเมืองไทยมีการรายงานว่าพบร่องรอยการอยู่อาศัยของจระเข้ในธรรมชาติ ประมาณ5แห่ง และที่นี่ก็เป็นอีกหนึ่งแห่งที่พวกเขาอาศัยอยู่ ลำห้วยน้ำเย็น หน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติปางสีดาที่ 1(แก่งยายมาก)อำเภอนาดี ปราจีนบุรี ครับ

สมาชิกแก่ง

เมื่อประมาณต้นเดือนพฤศจิกายน 2555 นักท่องเที่ยวได้แจ้งมาว่าเจอเสือโคร่งระหว่างทางเข้าแก่ง เราจึงออกไปสำรวจกัน แต่ก็หารอยไม่เจอ เนื่องจากไม่ทราบจุดที่แน่ชัด เจอแต่รอยเท้าสุนัขจิ้งจอก และรอยเท้าเสือเล็ก รอยเท้าเสือจะแตกต่างจากสัตว์อื่น ๆ ตรงที่ มันจะซ่อนเล็บเวลาเดินครับ

การหายไปของผีเสื้อ

ผีเสื้อแถวบ้านที่เห็นเยอะ ๆ ในสมัยเด็ก มันหายไปไหนหมด?
มีอาจารย์ท่านหนึ่งเคยบอกว่า ใบไม้เป็นตัวกำหนดสีของผีเสื้อ ก็คือว่า ผีเสื้อแต่ละชนิด เมื่อตอนเป็นตัวหนอน จะกินอาหารต่างชนิดกัน เช่น ผีเสื้อหนอนใบรัก อาหารของมันต้องเป็นใบรักเท่านั้น พื้นที่ใดมีผีเสื้อหลากหลายสายพันธุ์ แสดงว่า ที่นั่นมีความหลากหลายของพันธุ์พืชตามไปด้วย

ที่ใดไม่มีพืชอาหารของมัน มันก็หายไป ก็แค่นั้น... 

ลูกเม่น

ลูกเม่่น บริเวณหลังบ้านพักของพี่ทา จนท.พิทักษ์ป่า
พี่ทาเล่าว่า มันใช้เป็นที่อาศัยมาหลายปีแล้ว จนมันไม่กลัวคนในครอบครัวของแกแล้ว กลับกลายเป็นว่าคนต้องกลัวมันแทน กลัวจะเผลอเดินเหยียบเข้าสักวัน

หลายคนคิดว่า เม่นสามารถสบัดขนทำร้ายศรัตรูได้ เป็นความเชื่อที่ผิดนะครับ เมื่อเม่นเจอศรัตรูมันจะวิ่งหนี พอมันจะโดนตามทัน มันจะหยุด และวิ่งถอยหลังเข้าใส่ ก็โดนเต็ม ๆ สิครับ ขนเม่นจะหลุดจากตัวได้ง่าย มักจะติดไปกับศรัตรูเสมอ จึงเกิดการเข้าใจผิดกันครับ 

ใครคือโขมย

ใครคือโขมย
ผู้ที่ค้นพบทวีปอเมริกาคือ... "โคลัมบัสไง" เสียงคนช้าง ๆ ตอบกลับมา
ย้อนหลังไปเวลาช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เมื่อครั้งที่ทหารญี่ปุ่นยกทัพเข้าประเทศ บริเวณจังหวัดประจวบฯ เนื่องจากประเทศไทยในสมัยนั้นอุดมด้วยป่าไม้อย่างหนาแน่น นายทหารญี่ปุ่นคนหนึ่งได้รับคำสั่งให้ทำการสำรวจ เพื่อสร้างเส้นทางลำเลียงกำลังพลและอาวุธ เขาได้จ้างชาวบ้านคนหนึ่งนำพาเข้าไปสำรวจในป่า ในระหว่างที่พักแรมอยู่ในป่า นายทหารญี่ปุ่นเกิดเป็นโรคกระเพาะ ซึ่งเป็นโรคสุดฮิตในญี่ปุ่น เขาเป็นโรคนี้เรื้อรังมาหลายปี เมื่อชาวบ้านที่มาด้วยเห็นอาการปวดท้องอย่างรุนแรงของเขา ก็ได้นำ"ใบเปล้าน้อย"ซึ่งมีอยู่มากมายในป่ามาต้มให้กิน ปรากฎว่าโรคที่เขาทุกข์ทรมานมาหลายปีเริ่มทุเลาลง มีวันนึงขณะที่นายทหารกับลูกน้องกำลังกำหหนดเส้นทางกันอยู่ ชายชายบ้านได้แยกตัวไปหาอาหาร เมื่อกลับมาที่พักเห็นสะเบียงที่กักตุนไว้ถูกรื้อค้นกระจุยกระจาย นายทหารโกรธมาก สั่งให้ลูกน้องจับชายชาวบ้านมัดไว้กับต้นไม้ ให้อดข้าวกับอาหาร วันต่อมาเสบียงก็ถูกรื้ออีก ในที่สุดก็พบหัวโขมยตัวจริง ลิงแสมตัวเขื่องเมื่อเห็นพวกเขา มันก็วิ่งหนีขึ้นต้นไม้อย่างรวดเร็ว ต่อมาพวกเขาก็ออกจากป่า โรคกระเพาะที่เขาทรมานมาหลายปี ก็ได้หายเป็นปลิดทิ้ง และเมื่อสงครามสิ้นสุด เขาได้นำเรื่องราวของใบไม้มหัศจรรย์นี้ไปบอกปากต่อปากในประเทศญี่ปุ่น
หลายปีต่อมา มีนักวิทยาศาสตร์จากญี่ปุ่นได้นำ"ใบเปล้าน้อย"ไปทำการทดลองแล้วผลิตยาที่ชื่อว่า kelnec ออกมาจำหน่ายไปทั่วโลก และได้จดสิทธิบัติไว้เรียบร้อยในปี 2527

ผู้ที่ค้นพบทวีปอเมริกาไม่ใช่โคลัมบัสนะ หากแต่เป็นชาวอินเดียแดงต่างหากล่ะ
     ดัดแปลงจากเรื่องสั้น ใครคือโขมย ของ"สรจักร"

ต้นปลาไหลเผือก

ปลาไหลเผือก พืชสมุนไพรต้านมาเลเรีย
เป็นไม้พุ่มกึ่งไม้ยืนต้น ลำต้นมีผิวตะปุ่มตะป่ำ ใบคล้ายใบมะยม รากยาวมีสีขาวลักษณะคล้ายปลาไหล ซึ่งเป็นที่มาของชื่อ
ใครที่ชอบเข้าป่าควรทำความรู้จักอย่างยิ่ง พืชชนิดนี้ช่วยชีวิต จนท.พิทักษ์ป่ามานักต่อนักแล้ว

     ใช้รากต้มน้ำดื่ม นอกจากจะมีฤทธิ์ต้านไข้มาเลเรียแล้ว ยังมีสรรพคุณ ใช้เป็นยาแก้ไข้ ตัดไข้ทุกชนิด แก้อาการชัก ช่วยเพิ่มสมรรถภาพทางเพศ บำรุงหลังคลอดบุตร ลดน้ำตาลในเลือด ฯลฯ

การผลัดใบของต้นไม้

การผลัดใบของต้นไม้ ในฤดูแล้ง
 ต้นไม้จะแยกออกเป็น 2 ประเภทใหญ่ ๆ คือ ไม้ผลัดใบ กับไม้ไม่ผลัดใบ
           ไม้ผลัดใบ คือต้นไม้ที่ทิ้งใบในฤดูแล้งครับ บางต้นทิ้งใบจนโกร๋น จนบางคนคิดว่ามันตาย การทิ้งใบ คือการลด   การคายน้ำของต้นไม้ครับ หรือจะเรียกว่า มัน"จำศีล"อยู่ก็ว่าได้
           ส่วนไม้ไม่ผลัดใบ จะอยู่บนพื้นที่ที่มีความชื้นสูง ตามเขาที่มีความสูงมาก ๆ หรือมีปริมาณน้ำฝนที่เพียงพอ

ทุกๆสิ่งต่างพึ่งพา อาศัยกัน

ระบบนิเวศ เป็นเรื่องใกล้ตัว เราควรทำความเข้าใจ และให้ความสำคัญให้มาก ๆ ถ้าสิ่งหนึ่งสิ่งใดหายไป ย่อมส่งผลกระทบต่ออีกสิ่งที่เกี่ยวพันกัน เช่น ถ้าไม่มีผีเสื้อ หรือแมลง ต้นไม้ก็ไม่สามารถขยายพันธุ์เองได้ ถ้าไม่มีต้นไม้ ใบหญ้า ดินก็ไม่สามารถจะ โอบอุ้มน้ำไว้ ให้เราใช้ในหน้าแล้งได้ 

ถ้าเปรียบเทียบมนุษย์กับธรรมชาติ เราก็แค่ มด ปลวก ตัวเล็กๆ ถ้าเราทุกคนรัก และไม่ทำร้ายธรรมชาติ ธรรมชาติก็จะรัก และไม่ทำร้ายเราเช่นกัน

ชีวิตรันทด

3 สิ่งที่ป่าไม้ต้องเจอในการปฏิบัติภาระกิจในป่า
-หลงป่า มีประสปการณ์กันทุกคน
-หนีช้าง บางทีก็ไปนอนบริเวณด่านช้าง(เส้นทางหากินของช้าง)น่ากลัวมาก
-ไข้มาเลเรีย ทุกคนต้องเตรียมใจเอาไว้แล้ว เป็นแล้วรักษาไม่หาย เชื้อจะอยู่ติดตัวเราจนวันตาย

เงินเดือนงวดสุดท้ายของงบประมาณ ของแต่ละปีจะออกเดือนตุลาคม เงินเดือนจะออกอีกทีก็นู้น..ปีใหม่ รวมแล้วก็ 3 เดือน (จะเป็นทุกปีในช่วงปิดงบ)

 ข้อความในภาพเป็นเพลงป่าไม้ที่เราร้องเล่นกัน มีท่อนจบว่า "ถ้าหากคุณเป็นพิทักษ์ป่าไม้อย่างฉัน ไม่ช้า 3 วัน แล้วคุณจะกลั้นใจตาย.."

ไม้พยุง

คนไทยใช้ประโยชน์จากไม้พยุง เพียงแค่มาทำเป็นรั้วบ้าน ไม่นิยมนำมาทำสิ่งก่อสร้าง เพราะเป็นไม้ที่ติดไฟง่าย เมื่อโดนความร้อนจะมียาง ถ้าโดนผิวหนังจะแสบร้อน ระคายเคือง...สาเหตุที่คนจีนให้ความนิยมไม้ชนิดนี้ เริ่มต้นมาจากรัฐบาลจีนเลือกไม้พยุงไปซ่อมแซมพระราชวังต้้องห้าม คนจีนเลยคิดเหมาว่ามันเป็นไม้มงคล "กูต้องกิน อย่างที่ฮ่องเต้กิน กูต้องใช้ อย่างที่ฮ่องเต้ใช้"......เราใช้เวลาหลายสิบปีปราบปรามผู้ลักลอบตัดไม้หอม ตอนนี้ไม่มีคนมาหาไม้หอมในป่าแล้วครับ..เพราะไม้หอมมันหมดไปจากป่าหลายปีแล้ว!!

..เมื่อวานผมได้เข้าไปอ่านกระทู้ในเวบๆหนึ่ง เขาได้โพสต์รูปไม้พยุงที่เจ้าหน้าที่จับยึดมาได้ แล้วเขียนข้อความในทำนองที่ว่า...เจ้าหน้าที่พยามจะปิดข่าว ทำไมไม่เปิดเผยให้ประชาชนได้รู้จะได้ช่วยกันแก้ไข...เจ้าของข้อความ เป็นข้าราชการที่ถือว่ามีหน้ามีตาคนนึง...."คุณจะมาแก้ไขอะไร คนที่อยู่รอบๆตัวคุณน่ะ มันนายหน้าของนายทุนทั้งนั้น!!"

ตุ้มหูขาว

ที่ปางสีดาจะมีไก่ป่าตัวผู้ ที่โดนขับไล่ออกจากฝูง มาหากินบริเวณร้านสวัสดิการเป็นครั้งคราว มันอาศัยอยู่บริเวณนั้น 1-2 เดือนมันจึงกลับเข้าไปในป่า หลายเดือนต่อมาก็จะมีไก่ป่าชุดใหม่มาอีก หากิน หลับนอน แล้วสักพักก็กลับเข้าป่า วนเวียนอยู่่่่่่อย่างนี้มานาน....

สัตว์ป่าตัวผู้ เมื่อเติบโตถึงวัยเจริญพันธุ์ จะโดนขับไล่ออกจากฝูงให้ไปหาฝูงใหม่อยู่ เพื่อป้องกันการเกิด"เลือดชิด"(การผสมพันธุ์ระหว่างพี่น้อง) ซึ่งจะทำให้ลูกที่ออกมาไม่สมบูรณ์ และอ่อนแอ เป็นกลไกธรรมชาติที่ช่วยรักษาเผ่าพันธุ์ของสัตว์ป่า

ลานสังหาร

ลานสังหารเราออกเรือจากต้นไทรใหญ่ก็เป็นเวลาบ่ายคล้อย พายเรือด้วยความเงียบมาตามคุ้งน้ำสักครู่ มองเห็นลำห้วยข้างหน้าเริ่มบีบแคบลงมีไม้ล้มขอนใหญ่ขวางเส้นทางอยู่ ทันใดนั้นมีเสียงโครมครามชุลมุนดังมาจากหลังขอนไม้ เราค่อยสาวใบพายพาเรือเข้าไปใกล้ๆจนเรือเคลื่อนไปไม่ได้เพราะติดเนินทรายด้านหน้า เราต้องช่วยกันแบกเรือข้ามขอนไม้เพื่อจะไปต่อ หลังจากข้ามขอนมาได้มองเห็นเนินทรายขนาดใหญ่ด้านข้างลำห้วยมีร่องรอยรอยตีนของสัตว์เต็มไปหมดเมื่อเดินเข้าไปใกล้มีกลิ่นคาวลอยมาติดจมูก ผมนั่งลงสังเกตุเห็นว่ามีเกล็ดปลาและรอยเลือดอยู่เป็นจำนวนหนึ่งจีงเดินดูบริเวณโดยรอบ ขนาดรอยตีนมีขนาดเล็กและใหญ่ปนกัน "หนุ่ย"หยิบคู่มือการจำแนกรอยตีนสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมขึ้นมาแล้วเราช่วยกันหารอยตีนที่ชัดเจนที่สุดเพื่อจำแนก นากใหญ่ขนเรียบ เราเคยเห็นมันลงไปหาปลาบริเวณหน้าหออยู่เป็นประจำ"หนุ่ยพูดขึ้นมา นากเป็นสัตว์บกที่เลี้ยงลูกด้วยนมที่กินเนื้อ ว่ายน้ำและหากินในน้ำได้อย่างคล่องแคล่วมีลักษณะคล้ายเพียงพอนมีหนวดยาวใ้ช้เป็นอวัยวะในการจับการเคลื่อนไหวของสิ่งที่อยู่ใต้น้ำไล่จับปลาและสัตว์น้ำเล็กๆเป็นอาหาร อยู่รวมกันเป็นฝูงขุดรูดตามตลิ่งเป็นที่อยู่อาศัยและเลี้ยงลูกน้อย ในอดีตมีการล่าเอาหนังและขนมาทำเสื้อขนสัตว์จนเกือบจะสูญพันธุ์ ในเมืองไทยพบทั้งหมด4ชนิด นากใหญ่ธรรมดา นากใหญ่ขนเรียบ นากเล็กเล็บสั้นและนากจมูกขนซึ่งว่ากันว่าเป็นชนิดที่หาได้ยากมา ด้วยพฤติกรรมที่อยู่หากินรวมกันฝูงทำให้ผมเคยได้เห็นวิธีการล่าของพวกมันอยู่ครั้งหนึ่ง โดยเห็นพวกมันลอยคอมาตามลำน้ำสักพักมันก็แยกออกจากกันลอยคอเป็นรูปครึ่งวงกลม ไล่ต้อนบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ใต้น้ำเข้าไปหาตลิ่งสักครู่ปลาตัวขนาดเขื่องก็ลอยขึ้นมาบนตลิ่ง หลังจากนั้นก็เป็นงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จของพวกมัน มีความเป็นไปได้ว่าลานทรายที่เรานั่งอยู่นี้ก็เป็นหนึ่งใน"ลานสังหาร"ของพวกมันที่อาจมีหลายแห่งในผืนป่าดงพญาเย็นแห่งนี้

ผีเสื้อใบไม้

ผีเสื้อใบไม้...การพยายามเอาตัวรอดจากสัตว์ผู้ล่า สิ่งมีชีวิตต่างๆจำต้องปรับตัวเพื่อดำรงเผ่าพันธุ์ของตนเอง นี่คือหนึ่งในความชาญฉลาดของธรรมชาติอันยิ่งใหญ่

สีสันอสรพิษ

"สีสันอสรพิษ" งูปล้องหวายข้อดำ (Black-banded Coral Snake) ผมพบเจ้างูชนิดนี้ในขณะที่เดินป่าสำรวจวัวแดงบริเวณป่าวังครก รอยต่อป่าปางสีดา-ตาพระยา เมื่อหลายปีก่อน สิ่งที่ทำให้ผมทึ่งและสนใจก็คือ การรายงานการพบเจ้างูชนิดนี้ซึ่งกล่าวไว้ว่า เป็นงูพิษขนาดเล็ก พบได้ในพม่าและจีนตอนใต้ ในเมืองไทยเคยพบเพียงตัวเดียวที่เชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ โดย Dr.Erward H.Taylor เจ้าตัวนี้มีพิษคล้ายงูเห่า แต่พิษอ่อนกว่า มักกัดตื้นๆ จึงไม่ค่อยมีพิษ พิษของเจ้างูชนิดนี้มีผลทำให้เกิดอัมพาตของกล้ามเนื้อหัวใจและกล้ามเนื้อส่วนอื่นๆ แต่หากได้รับพิษในปริมาณมากๆ อาจทำให้หัวใจวายโดยเฉียนพลัน...ในความสวยงาม...ย่อมมีพิษซ่อนอยู่เสมอ..

ปัจจัย 4

ดงผักกูด...ทุกอย่างที่เราได้จากป่า อาหาร ที่อยู่อาศัย เครื่องนุ่งห่ม และยารักษาโรค....นี่คือปัจจัย 4 สำคัญที่สุด...ป่าให้ลมหายใจ
ป่าขาดคน ป่าอยู่ได้ คนขาดป่า.....

พญากระรอกดำ

พญากระรอกดำ (กระด่าง) (พะแมว)
เป็นกระรอกชนิดหนึ่งที่ใหญ่ที่สุดในโลก หางยาวเป็นพวง ขนตามตัวและหางมีสีดำ ขนบริเวณแก้ม และท้องมีสีเหลือง ตัวโตเต็มที่จะหนัก 1-1.6 กิโลกรัม ตัวเท่ากับแมวบ้านเลยทีเดียว หากินเวลากลางวัน อาศัยตามต้นไม้เรือนยอดสูง ๆ สามารถกระโดดได้ไกลถึง 22 ฟุต
รูปนี้ถ่ายได้เมื่อตอนกลางวัน ที่ต้นมะม่วงหิมพานต์บริเวณโรงรถ จะเห็นมันเฉพาะช่วงที่ผลไม้สุก ตอนถ่ายดูมันไม่ค่อยสนใจผมเท่าไหร่ มันคุ้นคน หรือห่วงกินก็ไม่รู้สิ

บริจาคห้องน้ำ

ขอขอบคุณ ทีมศรีราชาออฟโร้ด ทีมLCB และ ทีมคาริเบี้ยนจันทบุรี ที่ช่วยบริจากวัสดุอุปกรณ์ในการก่อสร้าง"ห้องน้ำ" จากนี้เราจะมีห้องน้ำเพิ่มขึ้นอีก 2 ห้องครับ

พระหาของป่า

"อาศัยป่าเพื่อสร้างศรัทธา สิ่งที่หลวงพ่อทำมันผิดกฏหมายนะ"
เหตุเกิดเมื่อเย็นวันที่ 26 ม.ค. ได้มีรถตู้คันนึงหลงเข้ามาในหน่วยฯแก่งยายมาก ถามทางไปอุทยานฯปางสีดา ในรถเป็นชายสูงอายุ 2 คน และพระ 1 องค์ "พี่พจ" หน.หน่วยฯ พบว่ามีพิรุธจึงขอตรวจค้น เมื่อเปิดหลังรถ ก็พบ"ซิงดักกระต่าย" "กรงดักหนู" และ ไม้สมุนไพรต่าง ๆ จำนวนหนึ่ง "ตำตอซะแล้วล่ะ หลวงพ่อ" พี่พจเอ่ยด้วยสายตาที่ผมบอกไม่ถูก

มีเยอะครับที่พระพาชาวบ้านเข้ามาหาสมุนไพรในป่า ก็อ้างว่าเอาไปต้มเป็นยาช่วยชาวบ้าน เราก็ได้แต่เตือนแล้วก็ปล่อยตัวไป 

ผู้ย่อยสลาย

ส่วนหนึ่งของระบบนิเวศ ใครที่เคยเดินป่าคงจะเคยเห็นต้นไม้ล้มมากมายในป่า บ้างก็ว่าโดนปลวกกินบ้าง หรือเถาวัลดึงบ้าง ปลวกจะกินส่วนที่ตายของต้นไม้เท่านั้นครับ เช่นแก่นของต้น(ไม้โพรง) หรือกิ่งไม้แห้งบนต้น ส่วนเถาวัลนั้น จะช่วยยึดต้นไม้แต่ละต้นไว้ ในลักษณะคล้ายตาข่าย 
ในรูปจะเห็นได้อย่างชัดเจนว่า มันโดนลมพัดครับ ต่อมาก็เป็นหน้าที่ของปลวก ทำหน้าที่ย่อยสลาย กลายเป็นสารอาหารในดิน

ทุกอย่างในป่า ทั้งมีชีวิต และไม่มีชีวิต ต่างก็มีบทบาทในระบบนิเวศทั้งสิ้น

ดอกแก้วกับผีเสื้อ

"ดอกแก้ว" กับกลไกของธรรมชาติ
ดอกแก้วเป็นดอกไม้ประจำจังหวัดของ จ.สระแก้ว เป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก ดอกสีขาว และมีกลิ่นหอมในตอนกลางคืน
ดอกไม้ที่มีสีขาว ส่วนมากมักจะ"ปล่อยกลิ่น"ในตอนกลางคืนครับ (บุปผาราตรี) มันถูกธรรมชาติออกแบบให้มาคู่กับ"ผีเสื้อกลางคืน" สี กลิ่น และน้ำหวาน จะเป็นตัวล่อให้ผีเสื้อมาผสมพันธุ์ให้มัน

ผีเสื้อจะแยกออกเป็น 2 ชนิดใหญ่ ๆ คือ ผีเสื้อกลางวัน (Butterfly) และผีเสื้อกลางคืน (Moth) ผีเสื้อในโลก 90% จะเป็นผีเสื้อกลางคืนครับ และ คำว่า butterfly จะใช้เรียกผีเสื้อกลางวันเท่านั้น

หัวขโมยผู้น่ารัก

กระรอกหลากสี หัวขโมยผู้น่ารัก
เป็นสัตว์ตัวเล็ก แต่ร้องเสียงดังมาก ที่ปางสีดามีเยอะครับ และค่อนข้างจะคุ้นคน สีของขนจะมีความหลากหลายมาก จะใช้กิ่งไม้เล็ก ๆ ทำรัง รังจะมีลักษณะคล้าย ๆ กับรังนก กระรอกหลากสีที่นี่ส่วนมากจะเป็นสีขาวทั้งตัว ชาวบ้านที่นี่เลยเรียกมันว่า กระรอกเผือก
มันชอบมาโขมยกินข้าวที่เจ้าหน้าที่หุงไว้ครับ เมื่อก่อนผมใช้หม้อหุงข้าวไฟฟ้าแบบฝาอลูมิเนียม ผมกลับมาที่พักทีไร ฝาหม้อมันก็หงายอยู่ทุกที สอบถาม"พี่พงษ์" คนข้างห้องได้ความว่า"ฝีมือไอ้กระรอกเผือกตัวแสบ ดูหม้อพี่สิ เป็นหม้อฝาพลาสติก มันเจาะซะเป็นรู แต่ที่น่าแปลกคือมันไม่ยักกะแตะข้าวสาร"
ตัวในภาพเป็นลูกมันครับ มันเกาะอยู่กับใบของ"ต้นเต่าร้าง" ซึ่งมีผลสุกอยู่เต็มต้น อยู่บริเวณสำนักงาน มันยังเล็กเกินกว่าจะปีนต้นไม้ได้เลยติดแหง็กอยู่ตรงนั้น ดูข้างบนของต้นไม่เห็นรังของมัน แสดงว่ามันไม่ได้ตกจากรัง มันคงหลุดจากตัวของแม่ขณะหาอาหาร และแถวนั้นคนค่อนข้างพลุกพล่าน แม่มันคงไม่กล้าลงมารับลูกของมัน ตอนเช้าจะไปดูมันอีกทีครับ

เครือญาติ

เผ่าพันธุ์ mornitor เส้นทางของลำห้วยจากเนินทรายที่เราจอดแวะดูรอยนากเริ่มมีขนาดความกว้างของลำห้วยเล็กลงเรื่อยๆ จากความกว้างขนาด20เมตรโดยประมาณบัดนี้เหลือ4-5เมตร ความลึกคาดคะเนดูแล้วลึกเอาการอยู่เหมือนกัน ความรกชัฏของลำห้วยเริ่มปรากฏอย่างชัดเจน เส้นทางชักมีความวกไปวนมาอยู่ตลอด การเดินทางเริ่มเคลื่อนไปอย่างช้าๆ พ้นโค้งหักศอกมาได้สักพักมีเสียงสัตว์วิ่งมาจากตลิ่งด้านซ้ายมือ ผมบอกให้หนุ่ยคัดหัวเรือไปที่ต้นเสียงตรงนั้น เปิดหน้ากล้องทันทีพร้อมก้มตัวไปทางด้านหน้า จังหวะที่ผมก้มตัวไปนั้นเองมีเสียงดังผ่านหัวไปอย่างฉิวเฉียด "เหี้ย นี่หว่า"หนุ่ยตะโกนมาจากด้านหลัง ผมบันทึกภาพเสร็จแล้วหันไปมองนายท้ายเรือ "เห็นกี่ตัว"เอ่ยปากถามหนุ่ย "ตัวเดียว อีกตัวมันหลบทัน"หนุ่ยพูดพร้อมฉีกยิ้มจนตาปิด เหี้ย(water mornitor)เป็นสัตว์ป่าที่ผมเชื่อว่ามีประชาชนพูดถึงกันจนติดปากทุกวี่ทุกวันทุกๆพื้นที่ในประเทศ ว่ากันว่าคำว่าเหี้ย มาจากภาษาบาลีที่แปลว่าต่ำช้า พี่เขามีชื่อเล่นหลายชื่อคับ ตัวเงินตัวทอง ตัวกินไก่ หรือจระเข้น้อยบ้าง เป็นสัตว์เลื้อยคลานที่มีขนาดใหญ่รองจากมังกรโคโมโดที่อินโดนีเซีย ลำตัวเป็นเกล็ดดำมีลายเป็นดอกวงรีสีเหลื่องพาดยาวตามลำตัว ลิ้นมีสองแฉกใช้รับกลิ่น วงศ์ษาคณาญาติในเมืองไทยของพี่เขาเยอะนะคับ ตะกวดหรือแลน(bengal mornitor)+เห่าช้าง(roughneck mornitor lizard) +เหี้ยดำ(black water mornitor) +แลนดอน(yellow mornitor) +ตุ๊ดตู่(red-headed mornitor) ในผืนป่าใหญ่หรือทุกพื้นที่ เขาจะรับบทบาทเป็นพนักงานเทศบาล คอยเก็บกวาดกำจัดซากกำจัดปฎิกูล แต่บางครั้งก็แอบไปกำจัดไก่สดปลาสดหรือเป็ดของชาวบ้านบ้างตามแต่โอกาสจะอำนวย ถึงกระนั้นก็ไม่พ้นมนุยษ์มีการนำเหี้ยมาบริโภคกันบ้างตามโอกาสจะอำนวยเหมือนกัน โดยไฮไลท์ของการบริโภคอยู่ที่"บ้องตัน"หรือบริเวณโคนหางคับ ว่ากันว่าชั้นเลิศเลยละหละ ดูกันเอาเองเถอะคับขนาดเหี้ยแปลว่าต่ำช้ามนุษย์ยังนำมากินกันหน้าตาเฉย แล้วพวกที่ชอบบริโภคเหี้ยจะกลายเป็นดับเบิ้ล........หรือเปล่าคับ(จงเติมคำในช่องว่างให้ได้ใจความที่สมบูรณ์)

บริจาคเรือ

ขอขอบคุณทีมงานชมรมคนรักษ์สัตว์-ป่า จากซ้ายไปขวา น้าหมู สาริกา-เอก เนเจอร์บลู-น้าปู คนดูนก สนับสนุนเรือแคนนูนไว้ใช้ประโยชน์ทำกิจกรรมภายในหน่วยของเรา พบกันบนถนนสายปราจีนบุรี-นครนายก เลยส่งมอบกันข้างถนนนี่แหละง่ายดี อายุ วัณโณ สุขัง พะลัง คับ 

บริจาคล้อยาง

ขอบคุณพี่ทีปแห่งประทีปเซอร์วิส ลำลูกกาคลอง6สนับสนุนยางสำหรับใส่ ไอ้อูฐ ln106 ของเราจำนวน 4 เส้นคับ อายุ วัณโณ สุขขัง พะลัง คับ

บ้านหลังใหญ่

บ้าน หลังข้าวมื้อกลางวันเรียงเม็ดเราออกเดินทางพายเรือทวนน้ำด้วยความเร็ว 1กม./ชม.ตามเลขค่าความเร็วในเครื่องจีพีเอสบอกสถานะ สักหนึ่งเหนื่อยใหญ่เรือพาเรามาหยุดลงตรงบ้านหลังใหญ่หลังหนึ่ง วันนี้เราไม่เจอใครเลย แต่ดูจากร่องรอยก็พบว่าบรรดาแขกทั้งหลายคงออกไปทำธุระของเขา "ไทรใหญ่"ต้นนี้เป็นทุกอย่าง ทั้งห้องนอน ห้องส้วม ห้องนั่งเล่น ห้องคร้ว ฯลฯทุกชีวิต คนและสัตว์ต่างมาหยุดพักเพื่อทำกิจกรรมต่างๆของพวกเขา ยามใดที่ลูกไทรออกลูกจนสุกได้ที่ ใต้ร่มเงาไทรนี้มักจะมีงานเลี้ยงเกิดขึ้นเกือบทุกวัน นกเงือกและสัตว์เรือนยอดเช่น กระรอก หมีขอ(บินตุรง) ลิง ฯลฯ ใช้บริการด้านบน เดินไปกินไปตามกิ่งไม้ ด้านล่างเ้้ก้ง กวาง หมูป่า และสัตว์กีบอื่นๆ ก้มหน้าก้มตากินลูกไทรที่หล่นตามพื้นดิน แต่บางในครั้งสัตว์กินเนื้อเช่น เสือ หมาไน ก็อาจจะมาซุ่มเพื่อร่วมงานด้วยก็เป็นได้ เหนือสิ่งอื่นงานเลี้ยงจะล่มลงทันทีที่มีสัตว์ที่เรียกตัวเองว่าผู้เจริญแล้วเดินทางมาพร้อมวัตถุโลหะอันทรงอานุภาพ "บอกพวกเขาด้วยว่า อย่ามาทำลายบ้านของเราเลย" แม่นกเงือกกับลูกน้อยตะโกนก้องลงมาจากยอดไทร.

พี่พจนาถ

ทีมเบื้องหลัง พี่่พจน์ จนท.พิทักษ์ป่า ชายเมืองกรุงแห่งคลองบางกอกน้อย ผู้ผันตัวเองออกจากเมืองฟ้าอมร มายืนหยัดดูแลปกป้องป่า นับจากวันแรกที่ก้าวออกมาจนถึงวันนี้ก็เป็นเวลา 30 กว่าปี เบื้องหลังทีมงานของเรา เป็นทั้ง หน.หน่วย ช่างปะเรือ ช่างภาพ ผู้จัดการ หน่วยประชาสัมพันธ์ หน่วยรักษาความความปลอดภัย ที่ปรึกษาเรื่ิองพระเครื่องและฯลฯ หลายๆท่านที่เคยมาเที่ยวแก่งคงคุ้นเคยกันดี

ศรีราชาออฟโร้ด

"ขอขอบคุณ" เพื่อนพ้องน้องพี่"4x4ศรีราชาออฟโรด"กับน้ำจิตน้ำใจและไมตรีจิตที่มอบให้ทีมสำรวจจรเข้ป่าเล็กๆอย่างพวกเรา สิ่งที่ท่านมอบให้มาจะแปรเปลี่ยนเป็นพลังกายและพลังใจในการทำงานของที่มสำรวจจระเข้ป่าปางสีดาอย่างพวกเราครับ

หนุ่ย

ทีมเบื้องหลัง หนุ่ย ชายหนุ่มจากบ้านช่องกุ่ม วัฒนานคร นายท้ายเรือผู้มากประสบการณ์ เคยล่องเรือพานักท่องเที่ยวดูนกอ้ายงั่วอ่างพระปรงอยู่หลายปี สถานภาพทางครอบครัวโสดสนิท ชีวิตมีแต่ป่า ล่าปลาอย่างเดียว อีกคนที่จะกล่าวถึงคือ"จ่อย ร้อยโค้ง" จุมโพ่ประจำคณะ ฉายาร้อยโค้งได้มาอย่างไรว่างๆจะกล่าวถึงคับ

ไก่ฟ้าพญาลอ

ไก่ฟ้าพญาลอ เป็นนกประจำชาติไทย รูปร่างเพรียว ท่าย่างก้าวสง่าผ่าเผย หน้าแดง ขาแดง ขนเงางามมันแผลบคล้ายปีกแมลงทับ ที่เด่นที่สุด คือหงอน ที่เหมือนมีพู่กัน 3 อันปักอยู่บนหัว สวยงามเกินบรรยายสมชื่อ จะจับคู่ผสมพันธุ์กันช่วงหน้าร้อน แบบผัวเดียวเมียเดียว ไก่ฟ้าพญาลอที่อุทยานฯปางสีดาค่อนข้างจะเชื่องครับ รูปที่เห็นถ่ายได้ตอนขาลงจากจุดชมวิว เวลาประมาณ 07:00 น.

บักขี้ดื้อ

ขอบคุณ "บักขี้ดื้อ" ในหนังสือ 4x4 special มากครับ ที่เขียนถึงและลงรูปภาพบรรยากาศต่างๆของ หน่วยแก่งยายมาก ในฉบับล่าสุดเดือน พ.ย.นี้ ยินต้อนรับชาวออฟโรดทุกท่านทุกคณะ เข้าสัมผัสบรรยากาศชาวพงไพร ก่อนที่หน่วยแห่งนี้จะจมหายไปกับสายน้ำ ในอีกไม่กี่ปีข้างหน้านี้.

ลิงตาหลุด

"ลิง ๆ ๆ พ่อขาดูลิงสิคะ ลิงน่ารักจัง"
"ใช่แล้วล่ะลูก หนูเอาขนมให้ลูกลิงสิเราต้องรักสัตว์ สงสารสัตว์ไว้ให้มากนะลูก" เด็กน้อยเปิดหน้าต่าง โยนขนมลงบนพืน เด็กน้อยหัวเราะกิ๊กกั๊กเมื่อเห็นท่าทางลูกลิงกินขนม ครอบครัวนั้นจอดรถดูลิงสักพัก ก็สตาร์ตเครื่องแล้วมุ่งสู่จุดหมาย
รถสปอร์ตสีดำพุ่งลิ่วมาตามทางโค้ง คนขับเป็นหนุ่มสวมแว่นดำ ข้างกายและข้างหลังคือแฟนสาวและเพื่อนๆ เขาไม่สนใจกับป้ายเตือนเขียนไว้ "กรุณาอย่าขับเกิน 40"
สี่สิบโล? ให้ตุ๊กๆอ่านเรอะ? โค้งแค่นี้ไม่มีหลุดอยู่แล้วโว้ย เมื่อผ่านโค้ง ชายหนุ่มจึงทราบว่า ป้ายไม่ได้เขียนด้วยความเป็นห่วงชีวิตเขา ฝูงลิงยืนเรียงรายอยู่ตามถนนเพื่อรอรถหยุดแวะแจกขนม รถมาแล้วแต่เขาไม่ได้มาแจกขนม เขามาแจกกันชน รถพุ่งฝ่ากลางฝูง ลิงใหญ่ต่างพากันกระโจนหลบเข้าข้างทาง ลิงน้อยเพิ่งลืมตาดูโลกได้ไม่กี่เดือน ไม่ฉลาดพอจะหลบพาหนะสี่ล้อของมนุษย์...เอี๊ยยยยด...เป้ง !!!
ชายล่างสปอยเลอร์หน้ากระทบขมับ แรงกระแทกส่งผ่านกระโหลกอัดสมอง ส่งผลให้นัยน์ตาทะลักถลนออกมา มัจจุราชคันสีดำตะบึงต่อไปแบบไม่หยุด เสียงวี้ดว้ายของบรรดาสาวๆในรถ แต่ก็เงียบในห้านาที ด้วยข้อสรุปที่ว่า ลิงมันไม่ระวังรถเอง...

ห้านาทีให้หลังเช่นกัน แม่ลิงกำลังพยายามฉุดลูกน้อยให้ลุกขึ้น เมื่อลูกไม่ลุก แม่ได้แต่นั่งจ๋องมองดูลูกลิง สักพักแม่ลิงลงมือหาหมัดที่ซ่อนอยู่ตามพงขน นี่ไงหมัดที่ดูดกินเลือดลูก พอลูกสบายตัวแล้ว รีบลุกขึ้นมานะจ๊ะ ตะวันจะตกดินแล้ว เราต้องเข้าป่าไปหาที่นอนนะ..
แสงสุดท้ายลับลา ลูกลิงก็ยังไม่ลุก แม่ลิงจึงตัดสินใจลากลูกลิงถูไถไป เพื่อจะพาลูกน้อยไปหลับนอนในป่า แม่ลิงหยุดหันมามองป้ายที่มนุษย์นำมาติดไว้ มันสนใจแต่มันอ่านไม่ออก คนอ่านออกแต่ไม่สนใจ ป้ายนั้นเขียนไว้ว่า "กรุณาอย่าให้อาหารสัตว์"
130 กิโลเมตร จากจุดเกิดเหตุ บ้านหลังหนึ่ง ภายในห้องอาหาร พ่อแม่ลูกคุยกันเบิกบาน ทั้งครอบครัวกำลังพูดถึงเรื่องลิงจ๋อที่เจอในป่า
138 กิโลเมตร จากจุดเกิดเหตุ ร้านอาหารเปิดไฟสลัว หนุ่มรายหนึ่งนั่งเบียดกับสาว เขากำลังใช้ความคิด จากนี้จะไปต่อไหนดี ในหัวเขาไม่มีเรื่องราวใดๆ ที่เกี่ยวกับลิง

โป่งเทียม

ร่องรอยการมาใช้บริการโป่งเทียมของสัตว์ป่า......... 
โป่งเทียมนี้ทำไว้เมื่อต้นปี ที่ตั้งอยู่ข้างทาง บริเวณกิโลเมตรที่ 23 (ทางขึ้นไปจุดชมวิว) โดยนักท่องเที่ยวจากเวบพันธ์ทิพย์ นำทีมโดย หมอล็อต สัตวแพทย์หนึ่งเดียวของกรมอุทยานฯ เกลือแร่ที่นำมาทำโป่ง มีลักษณะเป็นก้อน ๆ แบบเดียวกับที่เขาห้อยไว้ให้วัวเลียกินในคอก พบร่องรอยของ เก้ง กวาง กระทิง และช้างป่า 

ส่วนโป่งในธรรมชาตินั้น จะอยู่บริเวณที่เป็นหุบครับ เพราะแร่ธาตุ ซากพืช ซากสัตว์ ที่ไหลมากับน้ำ จะมากองรวมกันอยู่ สัตว์กินพืชอย่างเดียวเท่านั้นที่กินดินโป่ง เป็นอาหารหลักอย่างหนึ่งของมันเลยทีเดียว สัตว์ผู้ล่าจะอาศัยโป่งเพื่อหาอาหาร เช่นเดียวกับ นายพราน เขาจะทำห้างยิงสัตว์ บริเวณโป่งนี่แหละ

ดินกำหนดไม้

พื้นที่ ที่ไม่มีมนุษย์เข้าไปรบกวน ที่ตรงนั้นจะกลายเป็นป่าด้วยตัวของมันเอง...
หลายๆ จังหวัด จะมีพืชหรือผลไม้ ที่มีลักษณะ กลิ่น รสชาติ ที่โดดเด่นประจำถิ่น เช่น ข้าวที่หุงแล้วหอมไปทั้งบ้านของ จ.สุรินทร์ ส้มหวานจับใจต้องส้มบางมด แตงแคนตาลูปของ อ.อรัญประเทศ กรอบอร่อยเหนือกว่าใคร เคยสงสัยไหมว่า เป็นเพราะอะไร
พืช หรือต้นไม้แต่ละชนิด ต่างต้องการสารอาหารในดินที่แตกต่างกัน นั่นหมายความว่า ล้วนแต่เป็นดิน ที่เป็นตัวกำหนดทั้งสิ้น
ลองเข้าไปดูโครงการปลูกป่าในหลาย ๆโครงการ(หรือจะเสิร์ชดูก็ได้) ถางป่า เพื่อปลูกป่า ปลูกไม้พันธุ์เดียวกันเป็นไร่ ๆ ตีตารางเป็นแถวอย่างดี พอไม้โตขึ้นขนาดเดียวกันหมดทุกต้น

ผมว่า ดูยังไงมันก็ไม่ใช่ป่า!!

สิ่งแปลกปลอม

จากกล้องดักถ่ายอัตโนมัติ(camera tab)
เราเอาไปติดตั้งตามริมตลิ่งที่เจอร่องรอยของจระเข้ ทั้งหมด 3 จุด และเมื่อเราทำการเก็บกู้กล้องฯ ทำให้เราประจักษ์ว่า สัตว์ป่าไม่โง่อย่างที่เราคิด กล้องที่เราเอาไปติดตั้งถ่ายได้ทั้งภาพนิ่ง และภาพเคลื่อนไหว(เพิ่งรู้ตอนหลัง) พวกมันสนใจกล้องเรามาก วนรอบกล้องหลายรอบ มันคงรู้ว่าเป็นสิ่งแปลกปลอม ทำให้เราได้รู้กันว่า....งานนี้ไม่ง่ายอย่างที่คิดซะแล้ว

ไฟป่า

การใช้ประโยชน์จาก ไฟป่า
ไฟป่าที่เกิดขึ้นในประเทศไทย เกือบ 100 % มาจากน้ำมือมนุษย์ หลาย ๆเหตุผลในการจุด ล้วนมาจากความเห็นแก่ตัว เช่นจุดเพื่อหาของป่า จุดเพื่อใช้เป็นที่ทำมาหากิน เป็นต้น ไฟป่าเป็นเหตุผลหลักที่ทำให้เกิดป่าเสื่อมโทรม เปลี่ยนแปลงโครงสร้างของป่า ยากที่จะเอาความอุดมสมบูรณ์กลับคืนมาได้

          น้อยคนครับที่รู้ ว่าเรานำไฟป่ามาใช้ในเขตอุทยานฯ "ทุ่งหญ้าบุตาปอด"  (ในรูป)  เราจะเผาทุกปีครับ เพื่อสร้างแหล่งอาหารให้สัตว์กินพืช และคงความเป็นทุ่งหญ้าเอาไว้ ต้นหญ้าเมื่อโดนเผา มันจะออกยอดอ่อน ที่เรียกว่า หญ้าระบัด ซึ่งเป็นของโปรดของสัตว์กินพืชต่าง ๆ และถ้าเราไม่ทำอะไรเลย ทุ่งหญ้าแห่งนี้ จะเปลี่ยนสภาพกลายเป็นป่า ที่หากินของสัตว์ป่าจะไม่เพียงพอ สัตว์ป่าก็จะออกไปรบกวนพืชผลทางเกษตรของชาวบ้านครับ

น้าโดม

"ขอขอบคุณ" น้าโดม ประทุมทอง วนศาสตร์ 61 หนุ่มใหญ่ใจเย็นแห่งเมืองสุรินทร์ มอบกล้องดักถ่ายภาพ (camera tab) กับสิ่งละอันพันละน้อยที่มอบให้กับทีมสำรวจจระเข้น้ำจืดเล็กๆอย่างพวกเรา อายุ วัณโณ สุขขัง พะลัง ครับ